Gözünü toprak hırsı bürümüş, hırs bürümüş birine sadece mezarı kadar toprağı sadece o kadarını o da kısa süre için unutulana son anana kadar zamanlık büyük bir olasılık hatırlayan insanların son anışına kadar. Tolstoy İnsan ne ile yaşar da böyle yazar. “Ve Tanrı nın sözünü hatırladım: İnsana neyin verilmediğini öğreneceksin.” […]

Umarım o günleri görürüm gençlikte söylendiği de olur yakın bir umudu anlatır. Umarım o günleri çocuklar torunlar gelecek nesiller görür. Umudun yitirilmemiş yitirilmiş halidir. Kaybolduğunda umut kaybolduğunda içinde bulunulan kayığın kürekleri içeri alınır arkaya yaslanılır göz gökyüzüne dikilir en az değişen değişmeyen o akıntıya bırakılır hemen her şey düşünmeden düşünülmeden […]

Gel bana hikayemi anlat. Senin hikayen gibi dinleyeyim yeni baştan. Bak unutmaya başladım her şeyi içinde sen de varsın. Her şeyi. Hatırlayamıyorum filmleri mesela içindekileri çoğu ismini karıştırıyorum. Kitapları. Yakışmıyor yakıştırmıyorlar öyle. Şarkıları beynimde melodileri yok çıkmıyor dudaklarımdan çıkmıyor çıkartamıyorum. Unuttuklarım öylece yerlerinde duruyor duruyorlar kilitli bir kasa şifresi bende […]

İnsan neredeyse bütün canlılar gibi sevgiyle doğar. Bebeklerin zarar verme durumuna isteğine bir bakın. Sevgi. Hayvanların aç olmadıklarında öğrenmediklerinde daha kolay olduğunu zarar vermeleri zarar verme içgüdüleri. Zarar verme var olduğu için sonradan öğrenilir. Kötülük sonradan öğrenilir. Aç olmayan bir hayvanın oyun oynamak isteği başka isteği olmadan bir başkasına zarar […]

Sana verecek hiçbir şeyim yok bak ellerim bomboş. Kadın adamın elini tutar. Artık boş değil. Küçük kadınlarda Jo böyle der. Artık boş değil ellerin. Film biter. Filmler bittiğinde insan hayatı da öyle bir dolu yazı akmaya başlar kimsenin seyredenin pek umurunda olmayan orada bir yazı olmayı değer sayan bak ben […]