Her hayat kendi yoluyla başlar, otobanlar, asfaltlar, patikalar hep birilerinin yollarıyla kesişse de kendi yolu olup ölümde son bulunan yol. Yollarımız bir paralel olduğundan beri sonsuza dek ondan. Bir kelebek etkisi sen yüreğinde düşün fırtınalar diz boyu üstüne sarhoşluklar. Yağmur öncesi sessizliği ölüme beş varlara benzer bir gitar teline, telin […]
Yaşam
Okyanusun duvarlarla çevrili kenti. Yüreği. Yüreği çizen biraz acı severlik bile olabilir derin bir çizik gönderdiği. Bir hoş geldin bile demeden seçtiği gönderdiği bilmediği kutunu aç kendin gör bilmiyor o bile ne olduğunu hediyenin. Dili bile bilinmiyor. Hediyenin türü o da belirsiz. İki saat fazladan geçmiş oluyor günden. Yağmur yağıyor. […]
Sorduğun gibi sordum. Olmadığım bir anda ilgini çekmediği bir anda unutulmuşlar rafına kaldırılmış ya da kaldırmak üzereyken yeniden bir daha bir yerlerde eline gözüne denk gelip bu da neymiş? İşte tam o zaman. Önce benim sıkıldığın kavgalarımda yaraladığımı düşün bu seni rahatlatır. Bütün seni seviyorum deyişlerimi hepsi doğru. Kırıklar mı? […]
Sessiz gölgesiz duvarlar vardır. Birden önüne çıkmışlığı oktur adını koymamışsındır. Görünmez, sessiz, gölgesiz, ışıksız duvarlar. Biriyle, hayatla, gerçekle, birileriyle, rüzgarla, ıslıkla arana koyarsın. Arana koyulmuş bulursun. Üstelik o duvar varsa senindir. Bir duvara dokunuyorsan, hissediyorsan, biliyorsan var o duvar senindir. Kürşat Başar elinde saksafon, İlhan Şeşen, Burçin Büke. Aşk bitti […]
Elim avucunun ortasında kayboluyor. Küçüğüm, çocuğum, büyümemişim, yaralanmamış, çivilenmemişim. Sevgiyle gözlerine bakıyorum. Biliyor bütün zayıflarımı. Al beni kaçır götür. Göğsüne yaslanıp uyumalıyım. En derin uykum o. Geldi. Yine tutuyor elimden. Çivilenmiş, yaralanmış, büyümüş, ihtiyar bile, büyüğüm elim avucumda elinle aynı büyüklükte. Sevgiyle bakıyorum. Göğsüne yaslanıp uyumalıyım. En derin uykum o. […]
