Hayat eskisi gibi değil. Kalem bile düz gitmiyor, ne yazacağına bir türlü karar verip bir şeyler yazacak zor oluyor çoğu zaman denk durmuyor. Bir şeyler oluyor bir şeyler duyuluyor bir şeyler görülüyor. Yerinde durmuyor.
Bir koku artık genize sinmişliği ile bir ölmüşlüğü insanlığın. Geniz temizlenmiyor bir yerlere yerleşmiş gitmiyor oturup kalmış.
Ruh temizlenir mi?
Pis kirlenmiş bir ruhun hiçbir ritüelle temizlenmesi mümkün değil. Bunu bilmek bile umutsuzluğu büyütüp katlıyor. Bu kadar çok kötü sayılarla bile çok saymak bile kötü.
Binlerce yeni öykü bir anda istemeden her biri yırtıyor bir yerlerini tırnaklıyor çiziyor kesiyor kanırtıyor. Bir işkence gecesinin karanlığına uzunluğuna dönüyor yaşamak.
