Gözlerin tanımıyorum seni. Kokunu bilmiyorum. Parmaklarının sıcaklığını hem de hiç. Bir an geliyor dokun bana ben buradayım hadi. Ses yok, bir his ben buradayım. Aynı şehirde bile olmayabiliriz, bilmiyorum dokunuyorsun. Karanlığın tam da en koyu yerinde bir ışık.
Senden bahsediyorum.
Ben mi? Sorduğun soru. Evet sen.
Gecenin en karanlığında parlak bir ışık.Kuyunun en dibinde başka bir şey olmadığından bir sese tutunmak.
Bir kayboluyorsun. Denize parmağınla dokunuyorsun bir başka kıyısında bir başka parmak dokundu yüreğinde bir başka kıpırtı hadi devam.
Yüreğime dokun dokunuyorsun. Evet sen.
Gözlerinin ne renk olduğunu bilmiyorum, kırçıllı parmak uçlarını denize dokundurduğunda. Yüreğin çırpıntılı sonbahar denizi, sesin bir çığlık yumuşacık.
Ara sıra ortadan kaybolmalar, özle beni. Evet sen.
Düşlerimin en güzel teni, dokunduğun yer en özeli, kalbin o yerini kimse bilmez.
