Sürpriz.
Kalbimin bütün odaları aranıyor. Biri dokunuyor, bir kadın sesi. Odaları ararken bir yandan ben buradayım sen de yanımda ol bir durum olursa bir yerlere gitme sokuluşu. Kalbimi hoplatıyor, ter basıyor. Kalbim hiç bu kadar hoplamamıştı, bir kadın kalbimi bu kadar sıkıştırmamıştı şimdiye dek. Bir tuzak korkuyorum basınç boğazımda dişlerime kadar hayda bir ter bir anda.
Yine bir Cem Karaca şarkısı, babamın sevdiği o türkü.
Bir geçit ölüm var ucunda sonunda bakan o mu bir çağrı cilveli. “Sen git beni bekleme biraz daha işim var burada.” “Gel yahu buralara kadar gelmişken” ısrarı. Kandırılıyorum ”Gel nereye daha işin var senin”.
He he he.
Korku tüneli sonu.
Üç etti. Allah’ın hakkı üçtür diyenler de var.
Bana Ankara Yüksek İhtisas Hastanesin’de dokunan, öteye bırakmayan, çeken, destek olan, ikna eden, kavga veren herkes emeğinin karşılığını gördü yaşıyorum yineee.
Hele Angio Ekibi. Çok Şirinsiniz. Eğlenceli bir partiydi diye düşünüyorum. Bir ara çok kaçırmış biri gibi davranıp yanımda getirdiğim sizin PTCA benim stend dediğim iki arkadaşımın çıkardığı huzursuzluğa katılıp canınızı sıkmış olsam da benim için verdiğiniz parti güzeldi. Partiyi sevdim.
Bir daha isteyerek gelmem.
Eksik olmayın çok dua hak ediyorsunuz, ettiniz. Hak ettiğinizin çok azı bile olsa epey dua ettim ediyorum sizin için emeğinize sağlık. Sayenizde yaşıyorum. Bu dünyada dokunduğu yeri kirleten onca insana rağmen iyi ki varsınız.
TEŞEKKÜRLER.
