Çok uzun yıllar önce, bir şeker belki bir kurabiye belki de seviyor olmanın o sıcak çocukluğunda yanağına konacak bir öpücüğün güzelliğine ödül gidip kucağına oturmuşsun bir tanıdığın. Sıkıştırılmış bir yanak, bir ıslak öpücük yanı bir soru ne olmak istiyorsun. Yahu ne bileyim ben daha çocuğum, bilsem senin kucağında ne işim var, hem yanağımın sıkıştırılmasından, ıslak öpülmekten, üç numara saçlarımın karıştırılmasından, tepemin okşanmasından hoşlanmadığım gibi bu sorudan da hiç haz almam ama saydırmış olmalıyım doktor, hakim, pilot o yıllarda ne modaysa. Olmadım adam olmaktan başka bir şey olmak içimden gelmedi sonraları, çok gayret ettim onu da pek olamadım ama olmadım başka bir şey. Zengin olmak hep bir köşesinde vardı kafamın olmayı çok düşündüm ön elemeleri kazanamadım şartlar çok tutmadı olmadım. Öyle her şeye gözümü karartıp daldığım doğrudur ama, kavgayı çok sevdiğim söylenir, ederimde, ama bilmem ne olmak kavgaları bana büyük geldi girmedim. Fırsat çıkmadı da dersen ortamı olup fırsat çıkmışlığı da çok oldu diyebilirim ama hadi o da doğru olsun. Böyle yaşamış olmak zevk verdi mi? Verdi öyle şimdilerde daha çok yapıyorum ağız dolusu laf söyleyebilmek, eleştirebilmek her şeyi, yaşabilmek gece yarısı uykunu bölen korkularının kedi, kalbin, yanlış çalınan bir zil olarak, mide ağrısı olması. Ne olacaksın? Adam, neyin olacak? Adamlığım diyebilmek. Bir yudum kahvenin hatırına gülümseyebilmek içinde başka bir şey olmadan. Siz hani keriz olamamış şimdi böyle konuşuyor diyebilirsiniz. Adam olamadım keriz olmuşum o da bir şey.
