Bizim ev nereden bakarsan bak, hemen her gün parti olan bir ev gibiydi. O kadar yaş günü vardı yetmezdi. Şu gün parti veriyoruz, haydi hop parti, parti olmasa ne yazar önce yavaştan bir kişi kapıyı çalar sonra her işi olmayan, dersi olmayan, olup da kaytaran, beraber birlikte olmak isteyen damlardı soğuksa.
O yeni bir şarkı, bu yeni bir kaset, yeni bir plak, yeni bir kitap da olurdu arada. Dün gece televizyonda şu parçayı dinlemişti, o da var. Dans ederdik durduk yerde, ne güzel romantizm vardı o günlere bakınca. Çocukluğu beraber terk ettik o gün birlikte olduklarımızla, büyüdük genç olduk, daha büyümedik orada kaldık. Uyandırılması unutulmuş bir rüya olarak öylece duruyor. İçinden eksilen, artık ortada olmayan, görüşülemeyen, bulunamayan, hatırlanamayan, hatırlanan ama hatırlanmaktan hoşlanmayan, o rüyanın içinde yaşamayı istemeyen çok kişi de olabilir. Ama o anlar bir film gibi, bir yerlerde takılı kalmış replikler misali birilerimizin kafasında gün kapandıktan az sonra göz kapaklarımızın altında yerlerini alıyordur yinede.
Nefeslerin bu yaşlarda biraz hızlanır olması ondandır Adile Naşit’ in uykudan öncesi gibi. Arada o günlerden kalma bir hatır sorma, bir ne var ne yok, ne haber sesi sizi geçmişe taşıyormuş gibi olsa da, hafızanızın size getirmedikleri konusunda kuşkunuzu büyütür, dostluklarınızın kuvveti ve sayısında yanılgınızın çokluğu konusunu kanıtlar. Kulağınıza takılan o yıllara ait bir müziğin her defasında sizi o filmin hangi karesine taşıyacağı, hüzne mi, özleme mi, hafif bir tebessüme mi götüreceği belli olmaz. Göz kapaklarının altına takılmış güzel rüyalara ulaşmanız dileğiyle.
Insan iliskilerinin, kosusuturmadan yavaslamis oldugu 2013’un bittigi su gunlerde, animsattiklariniz icin tesekkurler. Misafirli gunler cok guzeldi degil mi?
o günleri yaşadık. Bir de anlatmak var onu beceremiyoruz.