Gözünü toprak hırsı bürümüş, hırs bürümüş birine sadece mezarı kadar toprağı sadece o kadarını o da kısa süre için unutulana son anana kadar zamanlık büyük bir olasılık hatırlayan insanların son anışına kadar. Tolstoy İnsan ne ile yaşar da böyle yazar. “Ve Tanrı nın sözünü hatırladım: İnsana neyin verilmediğini öğreneceksin.”
İçine huzur doğar gibi oluyor karamsar bir bakış. Hayat da pek parlak değil ışıl ışıl hiç değil çoğumuza.
Yirmi yıl içinde bilemedin otuz sekiz milyar insanın yedisi büyükçe bölümü yok olacak gibi. Bizde karamsarlık diz boyu ondan. Yapay zeka derken hiçbir şey üretmeyen sadece yiyen içen sulayan dışkılayan üreyen bolca bir işe yaramadıkları zararlı olmasalar da faydaları olmayan faydaları olmadığından zararlı kabul edilen dünyayı tüketen bunlar denilen dünyanın verdiklerini vereceklerini yok eden birinci ve ikinci dünya savaşlarında prova edilen ölçüleri alınan tam oturacak hale getirilecek bir yöntemle savaş hastalık gözü karalık kıtlık her ne yol ne yöntem bir şey bulunup hem de ivedi ve kararlı ayrıcalıksız şekilde üstelik.
O daha neler daha neler. İnsan aklı üstüne çıkarcılık kapitalizm emperyalizm falan yetmedi yapay zeka hırs geriye. Bu hesap yapılıyorsa yapan varsa olacağı da var öyle.
Yeni yıl geriye doğru bir sayış mı çok kalanlar düşünsün onu da bizim kalan az bir şey. Tolstoy “Öyle korktum ki o yüzden bakışlarımı çevirdim” der. Oysa Leanardo Da Vinci son yemek tablosu için aramaktadır o yüzü. Leanardo nun Yahuda sı adlı eserde Leo Perutz un anlattığı budur.
Ne rastlantıdır her kalabalıkta her otobüste her markette her yerde. Mutlu sağlıklı istediğiniz gibi ne kadar istiyorsanız o kadar olması.
