Acıyor kanıyor yazılmıyor acırken kanarken yazılmıyor okunmuyor da. O zamanlar bir sessizlik oluyor bedeninde bir tembellik umarsızlık oluyor.
Çocuk doğuyor doğduğunda bir değil iki üç. Eksiliyor sonra yaşadıkça yaşadığı her gün her an. Çocuklar eksik değil fazlalar ikiler üçler. Eksik hiç değiller.
Öğrendikçe bildikçe bir şeyleri, amigdalası doldukça korkularla çirkinliklerle çekincelerle eksiliyor o zaman gıdım gıdım küçülüyor büyüdü dedikçe eksiliyor. Ona bakan her göz her çirkin göz onu eritiyor yıpratıyor çürütüyor hırpalıyor parçalıyor. İki yaşında çocuğa donu gözüktü bakışı muamelesi çocuğun değil ona bakan kirli gözün ona göz koyan yüreğin kirliliği. Daha çocuk denilenle evlenen evlenilebileceğini evlendireni göz koyanı taciz edeni çocuğu yok edeni öldüreni çocuğu eksilteni hiç edeni bir de onları kollayanı ardına geçeni daha da çoğu arkasında iyi yapmış oh olsun diyenlerin çokluğu.
İnsan olmaya ikna edilemeyenleri.
Acıyor kanıyor sadece çocuk değil kız değil erkek değil kadın değil tacize uğrayan rahatsız edilen yaşaması engellenen iyi yaşaması engellenen beynine korku basılanlar için acıyor kanıyor.
