Bir telaş. Bir çökmüşlük. Bir yokluk. Gecenin ışıklarının hepsi ele geçirilmiş. Yok edilmiş bir hayat. Köhne bir hücrenin demir parmaklık ardına hapsedilmiş bir yürek. Hepsi bir. Bir tek. Tek. Yaşanmamışlık, benzeri yakını bile yok. Titreyen bir yürek, kan kokusu almışlar mıdır? Ölüyle, ölülerle aynı yatağı hücreyi, aynı sürgünü yaşamak aynı […]

Yine mi öldün çocuk? Çocuk dediğime bakma. Genç, kadın her nerede nasıl bir şekilde bir şeylere dur diyen bir şeyler de ezilen varsa sen. Perçemlerinde bir rüzgar gözünde bir ışıltı. Yine hem de yeniden. Kanına ihtiyacı var vampirlerin. Tanrının bile kulu saymadığı saymayacağı eminim buna böyle düşüneni bu kadar kan […]

“Neden yazılır? Dünya acılı olduğu için yazılır. Duygular taştığı için yazılır. İnsanın kendi zavallılığından sıyrılması çok güç bir işlemdir”. Tezer Özlü. Tam da bunun için okunur, yazılır. Bir de cam gözünü çıkarıp bir de silip başka bir yerden senin de nerede olduğunu gördüğün bir yerden bakabilmek için yazılır. Bazen bardağı […]

Alıp götürülmemişlerimle kalmak. Hep böyle hissetmek. Koltuğa kurulamamak hep ne kadar küçük ne kadar büyük olursa olsun uzanıp yatıvermen. Diz dize aynı yatakta geçirilen geceler arada ışık yılı mesafeler dokunmacasına cetvelle ölçülebilen suskunluklar sayılan. Bütün çıplaklıklar görünmez bir giyiniklik körlük dokunmazlık bozulur ütüsü. Bir sır söylenmemiş alıp gidilmemiş unutulmuş bir […]