Yaz geliyor. Farkında olmalısınız. Bırakın gökyüzünün yaptığı oyunları yağmuru soğuğu.
Bir zamanlara bir başka yaza kayıp bir yaz gününe uzakça bir zaman bir ömürden birazcık kısa. Güneşin yakıcılığı yüreğe de işleyeninden. Yavaş olmak için her şey vardı, her şey yavaş usulca olmalıydı. Öyle geçiyordu akıldan. Bir anda oldu yok oldu göz açıp kapayıncaya kadar her şey bitmiş yok olup gitmişti. Güneş vardı. Renkler yerli yerindeydi. Mavi mucize gibi bir mavi vardı ortalıkta önce o sonra yusufçuk. Tesadüf olmalıydı tesadüftü her şey nasıl ortaya çıktıysa öyle. Bütün hayat boyunca sorulacak hiçbir neden yokken en kısa zamanda tekrar her nasıl ortadan kaybolduysa öyle birden ortaya çıkıverecek gibi.
Çaresiz ve kırılgan ortada kalıvermek öyle hissetmek küçücük ve çelimsiz bir o kadar yardıma muhtaç.
Düşündün mü?
Kalplerinde gitmenin gerektiğini biliyor olsalar da anın güzelliği bırakmamış olmalı. Yusufçuk kanadı gibi narin o kadar çaresiz kırılgan nasıl olur narin küçümencik nasıl kalınabilir.
Yalnızca rüya olmalı sabah gökyüzünde tıpkı yusufçuk gibi güneş parladığında birlikte olmalı en kısa zamanda.
Sabah gün ışıdığında bir rüya gibi bir yaz gününde göz açıp kapayınca gittiği gibi.
