Bu gün her şey bitmiş üzerine kahveler çaylar sular içilmiş bütün sözleri söylenmiş gibi bir anda bırakıp gitmeler.
Öyle olmasın diye öyle kalmasın diye onca gayret boşunaymış. Kulağına söylenmiş şimdilerde başkası duymasın aramızda kalsınlar hatırlamasan daha iyi öyle kalsın.
Aynı hücreye kilitlenmiş olmak aynı şarkıyı başka başka kelimelerle söyleyebilmek. Kafasını ellerinin arasına alıp öyle gözyaşlarıyla dalınmış uçsuz bucaksız yeşil mavi olmalıydı şimdilerde fincanda kahve ile aynı renk suya bakıp bitmemiş hikayeler kalmış elinde sen anlatma. Bitirme son yudumu alma dibinde kalsın.
Rüyamı anlatacağım demişti anlatmadı anlatamadı alıp gitti rüzgarlar peşinde onca toz duman.
Kafesin içinde kafesin dışında kim varsa kafesindeydi onun için.
Birden zaman duruverdi. Hep aynı ağaçlar çiçekler arılar böcekler yokluklar hep aynı mevsim. Gelişinde öyle delikanlı kanı deliydi belliydi. Dünyayı herkes kalemle çizerken yolunu izini kalın bir çızık bir derin iz. Güzellik iyilik öyle kalsın yine dudaklarında biraz da alaycı bir gülümseme gözyaşlarını çağıran bir bakış.
Özlenmiş kal özleyenler de öyle. Kavuşmuş olmalısın. Gülümse öyle kaldığın gibi.
