Bir hırsımız var ya öyle kendimizi kaptırıp durmayan köşeye sıkıştırıp kediyi fareyi aslanı sıçanı kaçanı hani rahatını biraz kaçırsak gözden kaybolup gidiverecekken bir daha arasan bulunmaz görünmez oluverecekken sıkıştırıp kaçacak yer bırakmayıp en sonunda bir saldırı bir pençe bir çırmık kendimizi yaralattığımız gözüne kestirir hale getirdiğimiz.
Acıtıyor can yakıyor olması öyle yapıvermemiz.
Ve unutmak unutmaya karar verenin bir tek unutmaya karar verenin biz siz olmayışı olamaması olmaması.
Nasıl ne zaman unutmaya başladın? Birden mi? Ağır ağır mı? Her şeyimi bazıları kalıyor mu bazıları mı?
Elinde olan her şeye bir de elinde olmayana. Neyi unuttuğunu neyin eksildiğini neyin artık senin olmadığını. En çok unutmak istediklerinin yerlerinde durup dururken unutmak istemediğin onca şeyin aklın aralarından kayıp gittiğini bile onu bile. Bir unutkanlık başladı her şeyi unutuyorum şunu bunu bile. Baksana unutmamışsın yakınma boşuna birşeyler daha vardı olmalı bir şeyler oysa bir boşluk.İstemediklerine unutmak istemediklerine el konmuş unutmak istediklerin imza karşılığı sana teslim olmadık zamanda bak ben geldim gece yarısı uykuyu kovalamak olmasada amacı tam uyuyacakken gene mi? Uyku sen git artık başka zaman nerede kalmıştık madem geldin.
Neredeyse sonuna gelirken başta ne vardı ne koydum ne oldu ? Hayatı senin elinden bu kadar çabuk hem de tam da senin olan hayatı beynine çakar çivilerlermiydi onca zinciri onca gülleyi ağır yükü.
Bir şarkı vardı hani neydi tam da dilin ucunda.
Kedi cırmığından nereye patilerin acısın İrma sokak kızı.
