Kalp oynamayı seviyor oynanmayı daha çok olmalı hele yağmurlu havada. Gözlerin işlemediği o derinliklerde kıpır kıpır kendi başına tek başına yine de bir yerlerde bir şeyler olmasa bir ritm duymasa kendi kendine daha yatkın daha üzerine gidip daha yüreğe sızma.
İçine bak bir daha olmadı bir daha kirlenmişlik var mı bir leke bir temizlik bir parlaklık.
Yağmur bile korkutur oldu korkuyor ölüm hariç.
Atila İlhan da yağmurun onu götürmesinden düşmekten korkarmış aynısı olmasa bile öyle.
Eğer yalnızsam yanılmışsam.
Geceleri duyulan çarpıntı çırpıntı. İçlenip gizli gizli ağlama boş ver elimi tutar gibi yap tut yağmur hiç ıslatmasın seni oralar kadar hayır buradan yanından yakınından ta içinden.
Tek kişilik bir yalnızlığa bile onca çarpıntı onca çırpıntı bir de sırt ağrısı kıp kızıl bir gülümseme hep öyle kalsın kalmış. Hiç yanılmamışız.
Bu yağmurun bir eksiği var belki ondan gözlerde bile çakan şimşek, omuz omuza bulutlar olmadı kafayı karıştırıyor bir sessizlik bir sinsilik havada kötü bir tuzağa bile bile şaka gibi göz göre göre korkulara tutsak dur orada kal aynı çarpıntı.
