Post Tagged with: "denemeler"

Ankara‘dan Ayrılmak Kolaydır

Gitmeden çok önceleri, gidersen ayrılırsan eğer diye başlayıp söylemiştim. Dinlemek istememiş, yadırgamıştın, direnmiştin. – “Ankara‘dan ayrılmak kolaydır. Binersin trene, otobüse, uçağa atlarsın aracına basar gidersin. Ankara arkandan gülümser, güle güle der arkandan, döneceğini düşünür, nasıl olsa benim, nasıl olsa gelir döner der. Sonra başka şehirlerle onunla bile yapmadığını yaptığını duyar, […]

Kar Yağıyor

Kar yağıyor. Eskisi gibi değil. Hangi eskisi? Gece geç saat hani şimdinin geç saati değil geç. Akşamları bile geç saat, eve dönüyoruz, çocukluk anam babam onlarda, kar yağıyor kartopu elimizden tutup kaydırmalar, kaymalar, düşmeler, yatmalar. Tembel değil babam, anam genç biz çocuk. Soba başında yanan, sızlayan, acıyan eller, ayaklar. Gülüyoruz, […]

Kim Yırtıyor Gecelerini?

– “Ne oluyor?” – “Kağnı” Ortalık karanlık, elektrik yok, sadece karanlığı yırtan bir ses. Gecenin ne kadar sesi varsa bastıran ben buradayım. Çocuk ağlamalarını, aksırmaları, tıksırmaları, sohbet mırıltılı içinde işve sonrası her ne ise sesleri örten, kapatan yukarda kinin takunyaları şimdilerde ahşap evin kendi gece cıyırtıları, kendi kendine kıpırdanmaları, çakal […]

Çelişki Yumağı Kucağında

– “Dokunsalar ağlayacak halde doluyum, boğazım düğüm, yutkunamayacak nefes geçmeyecek durum bilirsiniz. Soğuk yanıyorum, sıcak donuyorum. Uyum, yatışma sıkıntıları çekiyorum hayatla. Bütün cephelerim savaşta, Lili Marlen sessizliğine ihtiyacı var. Bir soluk savaşın seslerini yok eden sessizlik hem de kedi sürünüş bile gürültülü öyle bir sükut. Yüreğimi bile durdurabilmek, sus be […]

Siyah Beyazı Bile Kaçık

Bir siyah beyazın arkasında kalmış yaşanmışlıklar. Noktası büyük biraz daha büyütse olup kalacak gözden kayıverecek, hiç benzemeze dönüşecek dokunmalar. Özlenilse kan kırmızı olacak ortalık, değil. Pembeye bir kaçış az bir şey fark edilmesi zor bile. Sakin kumsalında bir tayfun, kumların kurşun olduğu anlar, kirpik aralarına saklanmış ıslak ateşler. Hızı onlarca […]