Umudumu kaybediyorum artık. Bu ülkenin direnebileceğine, istediklerini elde edebileceklerine ve o kadar insanın yaralanmasının,ölmesinin, dayak yemesinin ve hakaret edilmesinin ardından istedikleri olmadan bitmeyeceğine inanmak istemiştim. Tabii ki olayların bitmesini ben de istiyorum ama olayların artık Gezi Parkı’ndan çıktığının kabul edilmesini de istiyorum.
Seçim
Görüşmeye giden sanatçılara bir şey diyemem iyi oldu gitmeleri ama orada yaşananları konuşurken unutmamış olmaları sadece umudum. Bizim polisimize saldırılar yapılıyor diyor. Hala yasal değil bu gösteriler diyor. Tüm TÜRKİYE ayaktayken hala yasal değil diyebiliyor. Polisin görevi yasal olmayan olaylara müdahale etmekmiş. Polisin görevi halkı korumak değil mi yoksa? Polise küfür ediliyormuş. Anlayamadıkları her şeye küfür diyorlar. Benim canım halkım anlamıyorlar sizin ironinizi boş verin.
Meydanlara çıkmayın demiyoruz diyor. Ama istediğimiz yerde yapamazmış. En son hatırladığım Sincan miting yeri değildi; Kazlıçeşme de. Hem de LYS günü yapılıyor bu mitingler. Ben bu sınavlara girecek bir öğrenci olarak şaşırıyorum ve üzülüyorum. O gün girecek insanlar benim ne kadar rakibim olursa olsun sınava girdikleri yerlerde mitingin olması çok üzücü.
Seçimle gelen, seçimle gider demiş Bülent Ersoy ve onu dinlemiş. Halk seçimine inanmıyoruz demişler, referandum yapılmasın demişler bazı milletvekilleri. Bence haklılar da. Böyle dememi yanlış anlamayın. Seçim zamanı Çankaya’da oturanlar bilirler. Bir anda ışıklar gider, oylar da onlarla birlikte.
Orada CHP para dağıtıyormuş, böyle bir şey olur muymuş? Seçimler öncesini ben mi unutuyorum yoksa?
İnsanların söylediklerini unutması kadar kötü bir şey yok gerçekten de. Daha iki gün önce %50’nin başbakanıyken şimdi %100’ün oldu. Oylar son sayımdan beri değişti mi acaba?
Tüm bunlarda belki ben haksızımdır ama hafızama güveniyorum. Henüz unutmuyorum ve unutturmamaya çalışıyorum.
Yazan: 95’li
