Kolay olmuyor. Aldığın yollar geri dönerken verdiğin yol olmuyor yine yol alıyorsun. Geri dönülmez oluyor akşamların ufku. Öğrenilmiş pişmanlıklarınla kalıveriyorsun ortalık yerde.
Kapısını açıp gönderdiklerinin hep geri dönmesini bekliyorsun sen daha kapıyı örtmeden. Aradan geçen zamanlar öyle üstün körü vakit doldurmalar beklerken.
Kalemle aran açıldığı gibi aran açılıyor zamanla gerçekle kedilerle ağaçlarla güneşle ayla. Ayın ortadan kaybolması bile. Her neyse.
Yazmayı öğreniyorsun yeni baştan unuttukların boğazına geldi çırpıntıda genzine kaçar sığlıkta. Çayı sıcak içemiyorsan bir süre beraber olmadığın olamadığın yanında sokulup öylece durmadan alışayım önce her şey biraz beklesin kokusuna birlikte olmaya sonra. Yükseğe de çıkamıyorsun kibrin nasıl insanlığı yerde bırakıp gittiğini gördüğünden belki. Sadece nefes alışında değişiklik ara sıra iç çekiş karışmış. Biraz daha derin ciğerin derinine de değsin oksijen fark etsin yaşadığını.
Öyle düşünür müydü son bahar önünde kış varken ve sen onu daha çok seviyorken. Akşamın hep içinde örtülmüş kalacak sanılan ışıldamayacak parlamayacak düşünceler gibi olsun.Hep olur ya en sonunda gözü patlak bir sürü kurbağan oluyor.
