Tenis kortlarının orada yarı fiyatına alınmış gazeteler bir bardak çay güneş ısıtıyor bahar gelmiş ben özlemişim.
Papatyalar açmış yine kırk yıldır açar açtıklarını bilirim gelirim özlediğimi bilirler birde güneş sırtıma vuran ısıtan baharı karşılarız karşıladığımız gibi öncelerde.
Çayımı yudumlarken nereye gideceğimi şaşırırım. Nereye hangi yıla.
Biliyorum bu yüzden dayanmıyor yürek dayansın diye onca zahmet dayanmaz oluşu ondandı neyse bu sefer biraz boyun tutulması gazetelere dalıp kalınmışlıktan.
Nasılsın Papatya?
Papatya nasılsın? Kaç nesildir karşılaşıyoruz seninle?
Kaç nesil öncesinden tanışıyoruz.
Ben bildiğin ben.
Bahar yine, yine çay, yine gazeteler, yine ben.
Bildiğin o yüreği yanan, boynu tutulan şimdilerde.
Tenis kortlarının orada aynı genç sesler, aynı elelelikler, aynı bakışlar, aynı rüzgar hafif yine, aynı güneş ısıtmacalı hafiften.
Onların eksikliği de.
Hep bir yerler eksik bir yerler yokluk bir yerler boşluk.
Bahardan mı? Boynumun tutulmasından mı? Hafif esen yelden mi? Genç seslerden mi?
