Kuşlar gitmiş ağaçlar sessiz. Anladım gitmişsin. Renkleri kaçmış bütün pasteller ortalıkta soluklar. Seslerin bile rengi neşesi. Kapat gözleri kokusu, kokun yok soluk çoktan kokundan ayrı yok. Gözleri kapat. Rengi de sesi de neşesi de sen de yoksun. Gitmemiş gibi yap omuzuma dokun yok. Gitmişsin. Şehir yabancılaşmış eller gibi duruyor. Ne […]
Post Tagged with: "gitmek"
Gülü saklamayı beceremezsiniz. Denemediyseniz deneyin. Kurur, renk değiştirir ölmese bile ben öldüm der, ölür. Bir gezegeniniz o gezegende bir gülünüz vardır. Kendini beğenmiş olabilir. Sizde beğenmişsinizdir hak verirsiniz. Gezegeninizde tektir. Başka gezegenlerde binlercesini bir arada görseniz de sizin gezegeninizde ki gülünüz diğerleri gibi değildir. Saklayamazsınız kurur, küser, rüzgar değer üşütür […]
Bilemem ölmüş müdür? Sağ mıdır? Duyuları gözleri bakmayan olmuş mudur? Nereye koymuştur gidince giderken onca şeyi? Aklında kalmış mıdır? Unuttukları nereye konur insanın? Renkleri öylece kalır mı? Yoksa daha gitmeden siyah beyaza sonra daha da griye hep griye en grisi giderken. Renkleri nereye koyar giderken? Tam hoşça kal dendiği ya […]
Hep konuşulur. Havalar, nasılsınlar, günaydınlar, hadi eyvallahlar arasında bir yerde kelimelere dokunmadan, sözlere el sürmeden, meraktan hiç değil laf arasında kelimelerin susulan yerlerine sokuşturulup bakışlarla konuşulur. “Seni gördüğüme sevindim”. Söylesen ona ne ki? Sevinen sensin. Birde söylesen aman sende lere denk gelebilirsin. Görmek istemezsin, duymak hiç, bilmek tövbe. Ama denk […]
Gitmeyi bile bilmiyordu. Uyandırmadan, sessiz parmak uçlarında yürünerek hazırlanma, kokuları yok etme, her şey daha kolay bilgisayar hafızası olsa değil, yastıkta baş çukuru kabartma, bütün anıları toplama kıyıda köşede kalmışları bile bir gıdım bırakmadan kapıyı sessiz çıt çıkartmadan çekme. Gidileceğini biliyor olmalıydı. Geceden beri uyku tutmamıştı. Gözlerini açmadan yataktan kalkış, […]
