Gözüm ağrıyor. Kötüye bakmaktan kötüye yormaktan kötüyü kollamaktan olmalı.Yazılanları okuyan çariçe nin ağlaması gözünün ağrıması gibi. Tolstoy yazar da ağlanmaz mı?
İçinden iyi çıkan çikolatalar gofretler sakızlar leblebi tozları da olmayınca çocuklukta kalınca ne kadar yunsak da yıkansak da bir türlü geçmeyen yapışkan bir kirlilik.
Düşünmeden edemiyor insan ya yüce korku olmasaydı. Hayat bazılarına şimdi bile biraz yaptığı gibi hiç olmazsa bir kaçına kıyak geçseydi herkese değil birilerine ölüm onlar için mesela diyoruz olmasaydı.Onların da öleceğine dair bir umut olmasaydı kalmasaydı .
Korkunçluğunu beyin almıyor mide kaldırmıyor.
Bizde gideceğiz o da bir umut oluveriyor.
Bana mı öyle geliyordu eskiden iyiler kötüler fifti fifti belki iyler kötüler şimdilerde kötüler daha kötüler bende bir şeyler var bir şeyleri kaybetmek daha bir başka gözle bakmak iyi fikir bu ağrıyanı da değiştir at gitsin yenisi.Yitirilmiş bir şeyler varen büyük kayıp umutta.
Toparlanıp yüreğini uyandırıp ayağa kalkmak derin derin nefes alıp hepsini de tüm oksijenini tüketmek yine tüketmek son damlasına dek olmaz ya.
Öyle olmaz bilirsin hesabını azıcık birazcık ancak en iyi halde gerisini tekrar bir of a bir puf a doldurup oncasını gerisin geriye oksijen bile senin değil senin olmuyor çoğunu ardında bırakıp.Yolunu kesen eşkiya ya malını ya canını bir dağ bir dere bir ırmak olsa da derin bir nefes.
Hayat sen nefesini tutsan başka yerden başka oksijenlerle gözüm ağrıyor taa enseme vuruyor alsana ağrısı gözlerimi kapatsam önceden gördüklerinin yanıkları izleri derin kazınması ağrıdan vazgeçmiyor. Ölmeyecekti ya o bile gülümsetmesi lazım gözleri insanı.
Ellerini kaldır teslim ol radyo da yeni bir parça çalacak şimdi seni kurşuna dizecek. İnsan neyi anlatır anlatamaz her şeyi
