Şeytan bile uğramaz günaha çağırmaz olur sırf o bile yalnızlığın demektir. İçini dinlersin duyarsın yalnızlığında. Bir o gevezedir hep. Hep içinden geldiği gibi eğitilmemiş susturulmamış bastırılmamış genlerinde kalmış vahşiliği de duyarsın en çok da o tarafı en çılgın bağırtılarla.
Bunu kişisel düşünmeyin sadece. Dünya da devletler de milletler de topluluklar da bir dönem yalnızlaşırlar yalnız kalırlar. Devletler yaşadılar yirmilerin sonuna doğru her şey çok güzel gidiyor türküleri söylenirken bir rüyalar dönemi bir hayaller dillendirilmesi borsalar şirketler bir bahar bir yaz yaşarken 1929 buhranı bütün yalanları borsaları şirketleri balonları patlattı. Devletler buhranın nedenini söyledikleri yalan değil dış güçler olarak dillendirip kapılarını kapatıp otoriter rejimlere döndüler. 1929 buhranı oldu. Kapattı herkes kapıları. Otoriter rejimlerin en büyük hastalığı kendilerini kusursuz görüp en ufak eleştiri bile yapılamaz olmaları. Kendilerini dev aynasında görürler savaşı çok severler herkesle kavga etmeye bayılırlar. İkinci dünya savaşı sırf bu nedenle çıktı. Ekonomik filan derler birbirlerini biraz dinleseler ekonomi savaşın ekonomisi kayıpları insanlığa artı olarak yazılırken savaştan daha çok ekonomik kazançlar olacağı da açık. Daha iyi şeyler olabilirdi olmadı savaş oldu.
Şeytanın ihtiyacı ektiği nefretin büyümesi çoğalması.
Herkes yalnızdı. İttifaklar savaş başladıktan sonra hemen hepsi kerhen gönülsüz düşmanımın düşmanı benim dostumdur gibi zor kabul görür dostluk ve birlikteliklerdi. Hemen hepsi zorunlu yoksa yönetenler içindeki otoriteyi yaşasa duyguyu taşıya taşıya yetmez suni teneffüsler bile otoriteyi yaşatmak için.
Şimdilerde Trump filan biraz da tarih tekerrürden ibarettire doğru.
Yine durun diyenler yazanlar çizenler öğrenilenler yine aynı oluverecek gibi. Şeytan yine işbaşı yapma hazırlıklarında olabilir.
