Uzaydan baktığımızda doğal yapıların oluşturduğu sınırlar hariç göremediğimiz sınırlar hayatımızın en orta yerinde duruyor. Yok canım ne sınırı benim dünyama sınırlar çok uzak benim hayatımda yeri yok diyorsun. Öyle mi bir bakalım? Sandviç aldığın dükkanda yanında patates kızartması tabağına uzanan bir kuzey komşumuzdan değil miydi? Yaa sabah sabah sokağa serpilmiş yandaki inşaatın pisliklerini temizlemelerini söylemeye çalıştığın güney komşumuzdan bir ucuz kaçak çalışan değil miydi?
Eee tamam da bundan bana ne? İşte bundan sana bize ne demeye gelince. Doğal olmayan sınırlar bir hakkın, bir yaşantının, bir ekonomik çıkarın, bir yönetilme şekli tercihinin korunması amacıyla yapılmış, başına bekçiler, silahlı silahsız kuvvetler konulmuş, bir zorlamayı engellemek amacıyla çizilmiş diye savunulsalar da bir zorlama yaratmak için konulmuş yapılandırmalardır. Sınırın bir yanı diğer yanı ile aynı dili bile çoğu zaman konuşmaz. Bir dönem önce aynı fırından ekmeğini alanlar, aynı çorbayı aynı şekilde yapanlar, sınırlar konulduktan sonra ekmeğin yapısını, çorbanın içine kattıklarını bile değiştirip eskiden selam verip iyi işler dilediği insanlara da şimdi en büyük düşman gözüyle bakıyorlar.
Neden anlatıyorum bunları? İçimizde var olan ama doğal dünyamız da var olmayan yapıların bizi ne kadar güzelliklerden, kolaylıklardan, sevgilerden uzaklaştırıp bizi nerelere taşıdığı ve bundan kimlerin ne ve nasıl çıkar sağladığını görebiliyor muyuz? Bu çok önemli sınırları devletler çapında özellikle koydum bunu hayatın içinde küçültebildiğiniz kadar küçültüp oda sınırlarına kadar indirebilirsiniz. Kapısı çoğunlukla açık yöneticinizin sizin hayatınızda ki yerine bir bakınız, hep kapalı kapının ardında ki yöneticinizin sizin için olduğu yere. Hangi çıkarı korumaya çalışırken, hangi sevgiyi yok ettiğinizi bir düşünün. Kahve içildiği kişinin tadını verir diye söyleyenler ne anlatıyorlardı acaba? Pahalı yalnız içilen bir kahvenin dostla içilen ucuz kahvenin tadına erişemediğini mi?
Kahve dedim de. Sizde mi?
