İnsanın hayatı olacak şeylerden çok olmayacak şeylerin olmasından geliyormuş gibi. Öyle olmayacak şey arka arkaya sıralanıp geliyor ki. Başkalarına sorulmuyor hiç olmayacak şeylerin olmasına öyle alışılmış ki öyle kanıksanmış ki şaşırmanız bile yadırganır olmuş.
Bir tek istisnası var gibi o da şimdilik. Ölülerin dirilmesi.
Televizyon dizilerinde filan ona da alıştırılmış alıştırılıyormuş gibiyiz o ayrı. Olsun yine de şimdiye kadar rastlamamış olmamız bile bir şans.
Bu günlerde aramızdan gitmiş olanları yakınlarımı özlediklerimi burnumda tütenleri ne iyi olurdu bir zamanlık bir uzunca anlık tadına varılmadan olsa bile bir kokuya bir merhabaya bir nasılsın a bir bakışa içinde bende seni çok özledim olan. Rüya da değil orada bile olsa da yaşıyorken bir anlıktan biraz fazla. Epeydir olmamış tadılmamış resimlerde kalmış hallerinden biraz farklı.
İç burkuyor bazı düşünceler böyle kanırta kanırta kanatılan yeniden açılan içinden cerahati çıkacakmış çıkmamış o yüzden acısı daha içinde kemiriyor eti kemiği can yakıyor o yaralardan o yaralara benzer. Gece yarısı daha uyunmamış sadece niyeti varken yataktan zıplayıp kaldırtan iç yakan duygulardan karanlığa baktırıp içinde görülecek bir şey olmasa da gözünü dikip ne bekliyorsan öyle.
Acaba bir gün kafayı yemeden az önce belki hani daha sofra başında yemeğe hazırlanırken.
