Karanlık korkutur hep korkunca ıslık çalınır bağıra bağıra şarkı söylenir karanlıkta çocuklukta vardı o da yok.
Korkutan şimdilerde koca büyük sessizlikle.
Ormanda bir büyük gürültüden sonra gelir sessizlik çoğu zaman. Büyük gürültü bir ağaç çökmesi bir tüfek sesi birilerinin yuvası yıkılmıştır konduğu dallar birileri vurulmuş av olmuş ölüm gelmiştir. Büyük sessizlik büyük gürültülerden sonra ormanın sessizliği sessizliğin ormana çökmesi büyük bir ihtimal bundandır. Bir ağaç ölmüştür bir tavşan bir kuş bir geyik ölmüştür yuvasız kalmıştır yavrusuz belki anasız babasız. Artık ağaç tavşan geyik kuş biri ormanda değildir orman da eski orman değildir biri bir şeyleri eksik.
Sessizliğin korkutması da karanlık gibi adamın üstüne sinmesi silinmemesi yapışması kalması yürek Selanik.
Bir de ardından üretilen her ne ise zekası yetmez yarısı kendi anladığı kadar yalan yanlış içine eksik kalmış gibi katılmış abur cuburlar kendine yettiği kadar kendine göre ormanın hikayesini ancak o kadar kendince oradan ne çıkarsa olsun yine de ortalık laf istiyor bolca olmadığı şekilde öyle anladığı şekilde kendine en yatkını.
Bir zarar onca ziyan.
Hep gürültü biraz da bundan çıkar o artık olmayanlar yıkılan ağaçlar yıkılan yuvalar konulamayan dallar hep gereksiz öten kuşlardan çığlık çığlığa bağıranlardan.
