Gözünü açıp etrafa bakıyorsun aferin yürüyorsun konuşuyorsun aferin.
Öyle değil tabii.
Bunları yapamazsan aferini alamazsın. Aferin ne hayatın büyük bölümü yok nasıl olacağı hiç yok.
Ben nefes aldım. Alkış.
Hayatın gerekleriyle ilgili yapılan şeyler için karşılık bekleme. Bak nefes alıyorsun kredi kartı geçiyor olmalı. Ben yapıyorum bak bana aferin de nefes aldım ucuz bulmuş gibi çaktırmadan üst üste iki daha fazla çaktırma. Nefes alıyorum beni tebrik et beni kutsa bak nefes almam ona göre.
Nasıl görevini ödevini işini yapanların bir de başa kalkması sıraya şaka gibi yaşıyoruz. Bedelini ödeyip bir de promasyon başa kalkış satın aldığın şeyin yanı sıra lütuf bak getirdik verdik.
Olması gereken yapılması gerekenleri başa kalkılarak lütuflar olarak verilmesi.
İnsan yapımı cehennemlere çevirmek yaşanan hayatı bir sızıntı bile kabul etmeyecek duvarları barajları yok etmek her şeyi çürütüp bir çürüklük lezzetine mahkum olmak kılmak orada yaşamak çürüklükle kokmuşlukla beslenmek ona layık görülmek.
Dünyanın gittiği yer sanki böyle bir yer gibi. Leonard Cohen de öldü. Kötülüğün madalyalı zaferleri kötülere alkış kötüleri kutsamak.
Neyse bizim az kaldı. Leonard kadar olmasa da.
