Bir şarkı çalıyor kulağa hoş gelen uzaklardan uzak zamanlardan. Yağmur yağıyor üstelik. Cama vuruyor beni hatırla.Gün yeni başlamış az bir şey ışıklarını açmayı unutmuş ışıksız bu gün bütün ruhunu kapatmış öyle kalmış bu gün bütün kepenkler kapalı cama vuran sessizlik grilik bile kapalı.İncilerin camda ki incilerin içine siyahlar karanlıklar grilikler kaçmış güne bile.
Bana eziyet etmekten zevk aldığını bundan zevk aldığını inkar etmeyenler gibi bağıra çağıra hep aynı bir şeyleri kapan kumar masası sevinci gibi hemen kağıtları karıştırıp blöf hile hurda ne varsa oldu bitti.
Kalpleri kızdırma Eski volkana inanılıyordu. Aşk olacak sana senin ve benim yağmur boncukları yüreğinde her çırpıntı da bu kadar terlediği üstünde buğu.
Daha iyi bir Nisan akşamı daha çok var sabahın köründe akşamgelecek gökyüzü fişekleri kırmızı sonra siyah.
Dans et ve gülümse.
Şarkılar eskidendi fişek gibi yüreği bulur deler şimdilerde yoklar yok oldular.
Jaques Brel- Ne me quitte pas- Don’t leave me.
Bir şarkı çalıyor bir filmin bir yerinde bir radyo da eski zamanlarda gelen bir hatıranın yanında biri söylüyor Paris sokaklarında bir akordion eşliğinde belki bir ağız mızıkasının meledilerinde ıslıkla anılara eşlik bütün eldeki şarkıların bittiği bir tek kendi kendine söylenen sokakta kimseler yok geçen gelen giden kendi kendine öyle dinle.
Yağmur yağıyor inciler camda birbirini kovalıyor burada olmak camın arkasında yağmurdan saklanmak. Yüreğinize nereden değerse oradan yaralıgünler gibi tek yaşanıp bitecek tüketilecek bu hayat. Elin gölgesi beni terketme.
Edith Piaf bir yerlerde Ne me quitte Pas o ses te aynı Celine Dion da dabir başka yağmur Paris te aynı incilerle muhtemelen. Bir de Keman. Her şey unutulabilir geçip giden her şey gitmeyenlerle yağmur yağıyor. Bir yerlerde aynı şarkı Enrico Macias dans ruhlarda bir yerlerde çiziklerle. Zeki Müren – Beni terketme aynı çiziklerle.
