Bir uzanan el, daha önce hiç olmamış ”Bir duble gece içine bolca yalnızlık, biraz kırmızılık versin tesadüf, cüruluğunu alsın birkaç tutam unutkanlık adını sen koy ne bombası?”. Gecelere akşamı bitirirken böyle başlamak. “Bakıyorum zayıflamışsın”. Bakma o zaman. Çok uzun bir süreci olmalıydı. “Neden?”. Hayata öyle uzun bir hazırlık sürecinde mi gelindi?
“Nasıl oldu bu iş? “
Anacığı çıkıp bir yorgunluk kahvesi sen şekerli seversin ama bende içeceğim orta. Az şekerli bilirsin. Az şekerli.
Her şeyi biraz az şekerli almağa alışmak. Sormadan sorulmadan az şekerli. Hayatın tadı az şekerli.” Beğendiniz mi?”. Bir ömür bittiğinde tam da falını kapatıp soğumasını beklerken. “Ben çok şekerli severdim ama”.Bir duble gece içine biraz biber acıyı sevmezdim ama acısız olmuyor. “ Özle beni “ Kim demişti? Hepsi mi? Bu kadar da olmaz . Gece niye duble?.
Hep uzuyor, bitmiyor, birden kafaya dikilmiyor fondip, yudum yudum.
Suçu neymiş?
Ne bileyim, ölen biriyle o ölürken aynı anda doğmak. Yükünü bırakıp kaçmış bir hamal hem de yol üstüne. Hep öyle olur zaten biri öldüğünde biri doğar. Biri biterken biri başlar aşklar.
Bir müzik bir plak takılmış olmalı ”Beni özle” Kaset sardı aynı nakarat.”Özle beni”.
Olmuyor böyle sende beni. Sokağın başından sonuna aynı takılma, her bir adıma denk gelen, Arnavut kaldırımı gecenin topuklu ayakkabıları ele alınmamış dikkatli tıkır tıkır. Acısı çok kaçmış yudumlar daha küçük can yakıyor. Bardakta bir dalgalanma, çalkala dibine çöküp kalmasın. Sürüncemede kalmasın gecenin soruları, yut işte ağzında çok tutma yut gitsin. Büyüklü küçüklü aralar soluğunda acı üflenen.
“Kafka “Dava”yı kaybetti mi?” “Bu gecenin sorusu değil”. “Olsun söyle”. Göğüste yatış sohbeti. “ Orayı çalışmadım, çalışmadığım yerden çıktı. Kitap şimdi kimde hatırlamıyorum. Davayı kaybettim.”” Sen söyle!” “ Sence?”.”Söyle!!!”. “Kambur kız el çırptı. ”Memnuniyet soluğu göğüsten hissediliyor. “Otur, pardon yat bin beş yüz burada notlar böyle”.
“Geçtim mi?”.
