Ne olacak? Hele her şeyin bir sonu varsa ne olacak?
Bir gün ölüm gelecek, ölüm geldiğinde tanışamayacağız çoktan gitmiş olacağız. Ölümle tanışmak imkansızdır. Kendi ölümünüzle.
Bir çocuk koşturmaktadır fave taşlı sokaklarda.
Bir şarkı çalıyor. Bir şarkı akordion la çalınan bir şarkı. Kaz adımlarıyla şehre girenlerin şimdi sessiz görünmeden şehri terk ettikleri gün. Artık olmayacaklar.
Bir çocuk koşuyor dar sokaklarda. Mağripli Atila İlhan öyle söyler böyle çocuklara. Sınırlar sonra çok değişti o günlerde öyle. Bir kapıyı çarla çocuk bir şeyler fısıldar bekler. Bir kadın takılır peşine geldiği gibi koştururcasına arada bir kadını bekler, geliyor mu? Dar kalabalıkların olmadığı dar sokaklarda kimselere rastlamadan, rastlamaktan çekinerek.
Bir şarkı çalıyor şimdilerde.
Çocuğun o gün koşturduğu dar sokaklardan birinde önünden geçtiği bir cafe, cafe de aynı şarkı. Arnavut kaldırımlı sokakta mağripli bir çocuk peşinde telaşlı bir kadın.
Bir kapı bir bitiş bir hayatın bitişi. Mağripli bir çocuk, bir başka mağripli başında çocuğu ve kadını bekleyen.
Yıllar geçmiş artık hatırlanmayacak kadar uzaklarda kalmış zamanlardan bir şarkı.
Ayak sesleri yok.
Bir çisilti, bir yağmur, bir şarkı. Akordionla çalınan. Bir cafe. Çocuğun önünde koştuğu.
Çocuk koşar adım ardına bir kadın, saklanan kalabalıklar, kalabalıklardan saklanan.
Bir cenaze başında mağripli imam. Bir hayat gidip bir ölüm gelmiş. Bir çocuk peşinde bir kadın.
