Çocuk olunan günlerde bilmem kim ağabeyi gözleri görmez az görür kolumuza takarlar okuluna evine kütüphaneye otobüs durağına bir yerlere bırakıver gel derler oyundan ders çalışmaktan ne yapıyorsak söker alırlar çocuk kafası hadi beş dakika. Bilmem kim ablada öyle hadi beş dakika git gel bi koşu. Yollar kaldırımlar yok daha kötü […]
Yaşam
Sabahın saatleri. Aynayla hesaplaşma hesap sorma duvarda asılı olan o. Ey ayna söyle bana dünyanın en güzeli en yakışıklısı en her şeyi bileni ben miyim? Açık açık sorulmuş soru. Her sabah sorulan. Aynaya bakan biz olduğumuzda hayat bizim olduğunda. Bir yerlerimize söz geçiremeyip ağrı sızı huzursuzluk hayata söz geçiremediğimizde şöyle […]
Hayatı başkası yaşanmadığından yaşanamadığından deneyerek de öğrenilmez bu olmadı bu uymadı bir büyüğü küçüğü daha pembe olanı başka biri daha. Sesin duvarlara çarpıp çarpıp geri döndüğü bir duvar bir bu duvar tükendiği yalnızlıkların duvarla örüldüğü tek bir teke indirgenmiş şahısların yalnızlıklarını alıp geldikleri hep yalnız olmaların hayatı topluluğu tek tek […]
İleride ki yaşamda bir heyecan beklentisi. Bir gün her nasılsa o fırtınanın ortasında bir yerde kalınacak. Hep bir bekleyiş. Ölüm hazır bir sofra yemeğe ne zaman çağrılacağınız ne zaman davet alacağınız ne zaman oturacağınız sıcak çorba tabağının ne zaman önünüze konacağı konulacağı belli değil o kadar. Hayatı bir de dikiz […]
Adettendir. Lafa orta göbeğinden girilir. En son söylenecek olanı taa en başta söylenir. Zaten ne söylenecekse en başta söylerseniz dinlenir aslında yirmi saniye sonra kimse kimseyi dinlemez o yüzden uzun konuşmaların alkışlanacak yerleri karışır alkışlanacak yerde sus pus kimse alkışlamaz alkışlanmayacak yerde bir alkış bir kıyamet her kes birbirine bakar […]
