Bir anda bütün kalemleri tutsalar kalemler bitse yazmaz olsalar bütün diller bir anda konuşmadan dursa her şey bir sessizlik bir dolu yokluk.
Kitapların bütün satırları silinse yazdıklarımızda.
Ben neymişim? Sen neymişsin kaybolsa.
Bütün aşklara sevgilere kilit vurulsa.
Sıkılsan düşlerden kımıltılardan sessizlik seslerinden sıkılsan bir an için kaçmak istesen ışığına kimse ortak olmasa bir de sessizliğine.
Gölgelere sığınsan güneş olmasa bile sen gölgelerde gölge olsan gölgelerde kalsan.
Gözlerinde hep var olan o korkaklık cesaret sanılsa sen de ondan güç alsan gölgeden gölgelere baksan senin gibi senden daha yok olabilen gölgelere onların gözlerinden korksan onlar da senin gözlerinden.
Hep bu akşam bu gece bugün mutlu olsa dileklerin hiç olmadığını çoğu olmadığını bilsen yine de her seferinde. Alıp gelse düşlerini sen de düşlerini döksen ortalığa sersen yeni yeni baştan kurgulasan olur zannetsen olur gibi olsa.
Dilekler tutsan bırakmasan yeniden yeniden tutsan bir daha bir daha olana dek olacakmış gibi hep öyle olur ya.
Düşlerinde bitse kalabalıkların ortasında yalnızlığın yalnızlıklarını bitirsen sen de başka başkalarınının.
Ve ortalığa serilmiş düşlerden yeni yepyeni daha parlak düşlerin olsa.
Ve gülüversen öylesine hiçbir neden yokken deli bile olmamışken daha.
