Kar düşündüğü gibi değildi. Olması gibi hiç değildi. Beyaz değildi. Üstelik kirli.
İçindeki duygular. Onlarda öyle beklediği hisler gibi değildi. Düşündüğü değildi. İçinde iyi diyebileceği az o kadar az şey.
O kadar.
Oraya kadar.
Yaşanan ortamın içten içe birden olmadan ağır ağır farketmeden artık yaşanmaz olana kadar. Öyle bir yere öyle bir şekilde gelinir ki. Hiç düşünülmemiş hiç akıl edilmemiş şekilde hiç hayal edilmemiş edilememiş.
Ne ye buradayız?
Çok istediğimiz bu muymuş.
İçinde olmaması gereken onca şeyle.
İnandığın bu değil. Bu o değil. Oradan buraya bu kadar çizgiyle bu yolla hiç değil.
Kar kirli kar simsiyah kar beyazlığını yitirmiş.
Duygular hislerde öyle olur. Kararır kirlenir pislenir.
İnandığın bir bir sayıp böyle böyle dediğin böyle böyle olmalı dediğin doğru bu dediğin şimdi bile böyle böyle dediğin. Obaşka o bu değil o bunun için değil.
Çok üstüne denk geldi. Kar beyaz değil çoktandır. Beyaz bile yağmıyor yağamıyor. Karın beyaz olduğu yalanlara karıştı.
