Başına geleni başından geçeni anlatıyordu.
– “Göğsümde bir ağrı ter bastı. Bizim mahalledeyiz. Az çok bilirler bizi. Oturtular. Su verdiler filan gittik hastaneye. Aynı gün üç kişi daha kalp krizi geçirmiş. Yoğun bakımda birbirimize bakıyoruz bakamıyoruz öyle göz ucu. Yoğun bakımdan sağ bir ben çıktım. Adamlar şimdi sormazlar mı? Neden biz değil de o. Elbet bizim yapmadığımız bir şeyler olmalı ki. Şimdi neyi eksik yaptıysak onu tamamlamamız lazım. Yapmadığım işler”.
Yine birkaç yere birden götürüyor. Ölmeden önce yapılması gerekenler listesi. Ölmek için tamamlanması gerekenler. Hiçbir şey eksik kalmamalı olmamalı.
– “Ne yapıyorsun şimdilerde?”
– “Dedim ya. Acaba eksik kalan neydi? Onu bulmaya çalışıyorum. Freni patlamış yokuş aşağı giden kamyonun neye takılıp kaldığını? Adamlar listeyi tamamlamış olmalıydılar, gittiler. Ve yüreğim ona bile dayandı. Hem de en cılız halindeyken. Onlar soruyor olmalılar, neden biz o değil o da değil?
Ben soruyorum neden ben onlar değil, onlar da değil?”
