“Biraz dolaşacağım “diyor. Biliyorum biraz dolaşacağım deyince denilince kargacık burgacık düğümlerle dolunuyor, dolaşıyor, açılması zor uğraş dur.
“Az bir şey uzağa gidebilirim” diyor. Az bir şey uzağa yüzyıllar uzağa kaybolmaya yok olmaya biraz az bir şey küçük değil konuşulduğu gibi hiç değil. Kaybolma demiyorum inat üstüne bir de kaybolur kaybolmak istemese de.
“Bundan sonra bahar olacağım”. Bahar olacakmış olur. Baharı güzel olur. Çiçekleri açar filizlenir bir şarkı bile mırıldanır içinden yalnız ben duyarım. Yüreği hop hop ettirir. Ol. Bahar olacakmış. Baharın en güzel anında ben bilmez miyim kış olur geri gelir buz gibi bir hava merhabalar buz tutar kırılır bütün sözcükler. Bırak güneş gelsin ısıtsın ışıtsın bırakmaz kış soğuk buz gibi sohbetler buz gibi yaşamak kış uykusu gibi ses yok bakışlar donuk.
Eski dost eski en eskisinden yüreğin bir köşesine yerleşmiş paylaşılacak ne varsa hepsinde orada kalmış orada yaşar. Bir zaman gelir seninle ayrı gayrı yok sohbetinde gidecek olur küser kavga eder. Yumruğunu sümsüğü tam böğrüne yerleştirir vurur. Vicdanın olur. Gözünü kör eder, kulağını tıkar ağzını kapar. Gecenin en güzel en taze en rüyalı yerinde dürter uyandırır. Bilirsin senden iyi bildiğini senden iyi gördüğünü. Bir bakarsın yüreğinin elini tutmuş teselli eder.
“Biraz dolaşacağım.”
Canı sıkılmış senin gibi, pek konuşulacak gibi değil istemiyorsun konuşmak o da. “ Uzağa gidebilirim.”
Yüreğinin suskunluğu yangını geçene kadar buna dokunacak hale gelene kadar.
