Babalar günü. Baba olunca bir başka olur böyle bir gün.
Benim gibi yaşını başını almış arkadaşımla sohbetteyiz. Başbakanın kızının babasına alacağı hediyeden konuşuyoruz. 52 milyar maaşla ne alabilir, ondan konuşuyoruz. (Tümüyle şaka konuşmadık ) Günlük konuşmalardayız. Çocuklarımızın geleceğinden konuşuyoruz. Çocuklarımızın son günlerde yaşadıklarından, gaz kokularından polisin şiddetinden. (Gezi parkı gibi değildi Ankara ) Şiddet yoğundu. Çocuklar eve geldiklerinde perişan oluyorlardı. Bir banyo, gaz kokusu anca gidiyor gibi. Saçlar toz toprak. Vücut çizik, çarık. Geldiklerinde baktıkları gözlerden takdir olmasa bile destek bakışları isteği. Veriyorsun. Mutlu. Omzuna dokunuyorsun. Sevgi var içinde. Bir sarmaş dolaşlık.
Babalar Günü
Bunlar yaşadıklarımız. Sanmayın ki onların yanında değiliz. Yönetenlerin yanlışı burada. Sadece Gezi Parkı değil bütün Türkiye bir şeyler anlattı yönetenlere. Yönetenler iki ağaca bağladılar her şeyi. Değildi. Nazik olan buydu.. Anlamadılar. Gençler yapmıştı. Sadece gençler yoktu. Analar ve Babalarda oradaydı. Orada olmasalar bile oradaydılar. Güçleri sarılmaktan, destek bakışları atmaktan daha fazlasına yetenler oradaydı. Yetmeyenler destek veriyorlardı. Börekler, çörekler yönetenlere destek veren şirketlerin tezgahlarından gelmedi. Evden, anaların, babaların, teyzelerin, amcaların, dedelerin, ninelerin ellerinden geldi. Ellerinden ne geliyorsa…
Babalık böyle bir şeydi.
Bu bize çok şey kazandırmıştı geçmişte. Yine kazandırıyordu.
Babalık böyle günde daha başka oluyordu.
Babalar gününüz kutlu olsun…
