Bu sefer sadece bu sefer.
Her şey kırılıp dökülmeden sararıp solmadan yıkılmadan dökülmeden.
Şairlerin daha içleri yanıp kaleme sarılmadan yani.
Önce şairler mi tutuşur? Yoksa her şey yanıp kül olduktan sonra herkes dilini tutar bir tek şairler mi yazar konuşur? Hangisi?
Güneş bir gün olsa vazgeçse doğmasa hani korkarsın ya gece boyunu aşar uzar bitmeyecekmiş olur hani güneş doğmayacak gibi olur ya tamda işte ondan.
Hemen bir başka yerden sanki çok önemli sanki en önemli gibi bir de bağıra bağıra her ne ise çok güzelmişçesine bir de çok önemli ya ondan hem de bağıra bağıra. Bir an al yalnızlığını yanına bir tek onu bir şarkıya takıl içine gir önceden yaptın aynısından bir kere daha her yer betona bürünmüş olmadan öncesindeymişçesine.
Vardır ya hep olur. İnsanlar hep karşısındaki ne isterse öyle konuşmaya başlarlar birden olur kendi fikirlerinin yerine karşıdaki ne isterse o daha kolaya gelir ya. Şimdilerde belki yorulmamak belki daha hoş belki daha az acı verir oluşu.
Her şey kırılıp dökülmeden. Hep her şeyin sonunda olur ya yaşanmışlıkların şahidi olmasın ısrarı belki yürekten gelen orada olan.
