Daha bir şeyler olmamış, ne yaprağı kıvrılmış defterin, ne arasına kalem konmuş kitabın, geceler parçalanmamış daha bütün, aydınlık ortalıkta karanlık ortalığı ele geçirmemiş. Hiç bir şey bitmemiş daha. Tenin yanıkları daha olmamış, yaralar cerahat dolmamıştı. Etraf daha kimsesizleşmemiş.
Zamanı ağır acelesi olmadan geçen bir bakış.
Ölesiye adı öyle konmuş ve adı değişmiş sonrasında.
Daha az, sonra daha az, daha az hep bitecek bir şey kalmayacak olmuyor. Olmuş gibi yapmayı öğreniyor. Ne yazacaktı yaprağı kıvrılı deftere. Olmadı. Yazılamadı deftere. Bir bağırtı irkilten bitiren. İçinde az sevgi, biraz acı hangisi hangisi olmuş nasıl birbirine benzemiş, beceriksiz öğrenilmiş yarım yamalak susuzluğu kandıracak kadar kalmışlık.
Hatırlanmasızlık, ölmüş gibi az bir yerlerde burada mıydı, buralarda mıydı?
Tek bir gece bir an bir gün belki bir nokta tam oradan.
Etraf kimsesiz, karanlık, iyileşti denen yaralı. Kolay değil.
