Her şeyi vardı. İki aralık bir derelik bir yerlerde kalmışlığı bile. Gecelerini çalıp giden bir tilkisi, rüyalarında onu korkutan en canavarından bir Tenten‘i, romantizmin en dudak izi bırakan iyi geceleri bile vardı.
Park ta yürürken çalı aralarından önüne fırlayan binlerce kuş misali anıları, en güzeli de şarkıların arasına sızmışları.
Senin neyin var?
Çıkıp gelsen bir kese kağıdına saklanmış şişelerle, biraz fındık fıstık. Baharı ziyarete gitsek hoş geldin, nerelerde kaldın ne yaptın zayıflamışsın hani neşesi yerine gelsin laflasak, misafiri olsak otursak bir sürpriz pek de sayılmaz üşütse.
Dünyanın dönmesini beğenmesek biraz daha boynunu bükse biraz az bir şey daha hızlı biraz daha kırıtsa televizyon programlarında ki eleştirilere benzer bu gün olmamış hep böyle yapıyorsunuz dese yalandan ağlar gibi yapsa biraz çiselese üzülsek mahsuscuktan biz de gönlünü alsak sırtını sıvazlasak çimenlerinin.
Çiçeklerini sakınsa bizim uzanamayacağımız dallarında en güzelleri bize el sallasa.
