Bir telaş. Bir çökmüşlük. Bir yokluk.
Gecenin ışıklarının hepsi ele geçirilmiş. Yok edilmiş bir hayat.
Köhne bir hücrenin demir parmaklık ardına hapsedilmiş bir yürek. Hepsi bir. Bir tek. Tek.
Yaşanmamışlık, benzeri yakını bile yok.
Titreyen bir yürek, kan kokusu almışlar mıdır?
Ölüyle, ölülerle aynı yatağı hücreyi, aynı sürgünü yaşamak aynı anı aynı mahkumiyeti .Hayatın çürümüşlüğünü, çürümüşlüğün kokusu onu parfüm gibi belki oksijen gibi kabul etmişleri bir kenara kaldırmayan kaldırılamayan bir geniz kokusu.
Düşlerin tutuklandığı örselendiği parçalandığı gül yaprakları gibi bir yere savurulduğu günler. Notaların arasına karışmış şarkıların ağlatılmasına vardırılmış zamanlar.
Gecenin ışıklarına el konmuş.
