Bir derenin artık temizi kalmadı ama bir su akıntısının yanında demek daha doğru ama bir derenin kıyısında kötü kokusunun bile doğanın biriktirdiği bir koku olarak düşlediğiniz bir kenarda bir kuşun size ne anlattığını dinlemeye kendinizi verdiğiniz bir anda ne anlatıyor olabilir size?
Ne kadar dünyayı kirlettiğinizi mi?
Artık kaybettiğiniz binlerce ağaçta kuramadığı yuvalarını, artık yıktığınız onlarca kuş şehrini mi? Yoksa başladığında tertemiz olan bu su akıntısının sizin hiçte büyük olmayan belki de sadece tembellikten nasıl kirlenerek buraya geldiğini mi? Bunların hepsini size ne kadar işe yarayan sivil toplum kuruluşları varsa onlar anlatıyor. Doğrusu sizin yapılması gerekenleri yapacak olan devletin sizin adınıza bunca senedir kötüyü yaptığını ama iyi bir şey yapmadığı yakınmanızı da dinleyebilir bir sustuğunda.
Ben bunları anlatmayacağım bunlar hep var olacakta. Ben bu kuşların söylediği şarkıyı bu defa son kez olarak söylüyor olabilecekleri ve benim onları son dinleyen olabileceğim gibi bir duygunun içime yerleşmiş olması. Belki de benim artık burada olmayacağım olasılığı da var ama daha çok artık onların burada olmayacakları olasılığı daha fazla. Suyun kıyısının bile olmayacağı, göğün dibine kadar işgal edilmiş topraklar olacağı, papatyalarımı kaybettiğim gibi, kır çiçeklerimin sadece çiçekçi vitrinlerinde büyük bir olasılıkla ithal çiçekler olabileceğini bilmek. İçinde benim de yaşadığım dünyamı nasıl kaybettiğimin şarkısı onların söyledikleri anlattıkları, içinde benimde yaşadığım.
Şimdi ben yaşıyor muyum? Benim dünyam mı bu rezillik? Üstünde uzandığım koklamak zahmetine bile katlanmadığım çiçeklerim nerede? Müziklerini nasıl da alıp gittiler kuşlar? Ve böcekler niye susup korkmuş bir şekilde saklanıyorlar? Dünya dönüyor öyle mi? O kadar emin değilim.
