Kış ortası, saklanacak yer yok. Çıkıp şehrin dışına , hem de epeyce dışına, koyu bir laf salatası ortalık yere içinde her şey var. Biraz eskiden dem içilecek yer kalmadı, eskiden dediğim ondan. Sanat müziği desen kadeh yanı, kadeh yok ya gelmiyor. Saz televizyon oyun havası böylesi şimdi oldu. İki tıngırtıya şak şak şak zil takıp oyna. Sohbeti koyu yapacaksın. Derin ağdalı bir şeylere alışmışız, sohbet koyu olacak ki böylesi ancak gider.
Kekik kokulu etler, yenecek salata malzemesi yok. Versen yemez derlerdi önümüzde yiyoruz.
Sohbet takılıyor, Adama adamlığa gidecek yeri yok. Her şey orada başlayıp, bitiyor ondan.
– “Oyun varsa, oyun kurulmuşsa kurulacak oyunun kurallarını kuran koyar. Varsa kural önceden oyun kurulursa o kuralları kim kuruyorsa oyunu kim itiyorsa elin diyorsa oyunu kurgulayan, kuran kazanır. Kumarbaz diliyle kasa kazanır. İlişki insan ilişkisi de bir oyundur. Bakar, bakarsın, bakar oyun başlar. Tonu değişir, sıklığı bakışların ikna olunur, ikna olan kasa olur oyunu kazanır. Sonunda sendin bendim boş. Kazanır. Gerisi hikaye.”
Bir soluk,
– “Daha başlarken kimin kazanacağı bellidir. Patron, sevgili, kapı komşusu, işci fark etmez. Kağıt – kalem ilişkisi.Kağıt kalem ilişkisi de insan olmasa kağıda kalem ne yapsın”
