Sabah sabah kalktım. Yalan kalkmadım, yatmadım ki. Sizde benim gibisiniz. Yalan dolu medya. Arasından seçilmiş birkaç laf duyarmıyım mücadelesi. İki küçük kanal güçleri ne… Ne verebiliyorlar? veremediklerini düşününce Türkiye ne halde?
Bunu yaşamış biriyim. Bu soruları daha önce sormuştum kendime. Ne oluyor? Ne kadarı bana ulaşıyor? Sorun kendinize.
Milli irade dediği… Bilmem neresinin kılı olmak gibi bir fantezisi olan birileri. Kendini o kadar aşağılanmış bir yerde görme durumuna düşmüş bir düşünce. Onun benim isteklerimin ne olduğu konusunda bile bir fikri olamaz.
Yönetenler bunu çok iyi biliyor. Popolarının onlarla dolu olduğunun farkında. Bu onların en çok güvendikleri durum. Kaşımak yeter.
Kaybedecek hiçbir şeyleri olmayanların durumu. Din bilmiyor. Ahlak bilmiyor (olmak istedikleri yer bazında bunlar önemli değil) bulundukları, yaşadıkları yer diye bir dertleri yok. Günlük karın tokluğuna dayalı bir beklenti dolu bir hayat. En çok istedikleri onların çok güzel dedikleri bir durumda kıl olmak.
Özelleri yok. Hiç olmamıştı. Olamaz da. Özel ne?
Devlet. Çalma, çırpma yaptığında onu görmemezlikten gelen…
Millet. Ait olma duygusunu hiç yaşamadığı bir duygu, onun için kalabalık.
Ve utanmazlığın aymazlığı burada. Olmak istediğin yerde başını örtmüşün, örtmemişsin ne önemi var. Saçın biti olmak istemiyorsun ki sen. Olmak istediğin yerin girilebilir, çıkılabilir bir yer olması lazım. Ki sen orada yer alabilesin.
Şimdi yatır, türbe dolaşıp bu konu ile ilgi bez bağlamalı bu konuda bildiğin duaların hepsini arka arkaya okumalısın.
Bende duaların için sana sadece, Amin diyeceğim…
