Bir sohbet. Koyulaşıyor kıvamlanıyor koyulaşıyor kıvamında. Kendi kendine, kendinle. Sade. Öyle gözün bağlı ıslak betonda falan da değil. Soru.
Adını bildiğin tadından emin olmadığın.
Mutluluk.
Nirvana, Everest taa bir yerler zirveler hep beklenen aranan aramak zorundasın olmak zorundasın kaf dağının ardı en bilinen adresi. Sorgulamadan etrafına bakmadan peşinde koşacaksın ne olduğunu bilmeden sopanın ucunda ki havuç.
Vücudun yüreğin bedenin aklın açlığı hipoglisemi titremesi yoksunluk krizi misal. Hep bir açlık hiç doyurulamayan doymayacak olan sayılmayacak sayılamayacak kadar binlerce ömürlük olsa da boğulacak kadar yüksekte su olsa da binlerce metrelik derinlik.Hep bireksiklik yetersizlik.
Abidin her ne ise nasılsa neye benziyorsa çizmedi resmi görmedik çizilmişini. Rüyalar gibi birileri anlattı biz dinledik masaldı olmak zorundayız zannettik bildik.
Mutluluk hergün kapının önünde sokakta karşılaştığımız yanımızdan geçen bize dokunan bizde misafir kalan bizle yeyip bizle içen iri bir şeyler olmasın.
Hiç böyle sorgulamadan.
Abidin elini çabuk tutsa bir çizsecismini cibiliyetini bilsek görsek bizde varmı cebimizden çıkar mı? Bize uyar mı? Kriteri nedir alsak kaç paradır ? Bulsak yerde alırmıyız elimize karşılaşsak merhaba dese kim bu dermiyiz? Mutluluk. Adı bu o kadar.
