“Elleri başının altında uyuyan kadın” adam öyle derdi, gözlerini açmadan yüzüne gelen hafifçe de olsa soluğu hissedince kirpiklerinin arasından bakmış, çocukken uyudun mu? Sorusuna cevap olarak hazırlanmış sessizlikte de öyle yapardı. Baktığında adamın onu uyurken seyrettiğini görmüş. Adam kirpiklerinin arasından baktığını hissetmemiş kadının.
İlk başladığında hoşuma gitmişti diye düşündü kadın. Sonraları her şeyi onu itmeye başlayınca onun kendisini seyretmesi de itmeye başlamıştı. O zamanlarda artık kirpiklerinin arasından bakmıyor, gözlerini kızgın bakarak kocaman açıyor, adam yakalanmışcasına büyük bir suçta ya da günahta önce hızla gözlerini sonra yüzünü başka bir tarafa mesela okuduğu kitaba çevirip sonrasında kalkıp yerinden kaçıyordu. Salondaki kanepe aslında konuşulmamış anlaşmaya göre onun yeriydi epeydir. Orada bile uyuyor, uyumasa da uyuma numarası yaptığı da oluyor adamı evin içinde bir fare kovalayıp kıstırırcasına nefes nefese sıkıştırıp kaçırıyordu. Ve adam eve gelmezlerini çoğalttı, cevapsızları da çoğalınca sorularının ya da tek heceliye dönünce verilen cevaplar ne sordu ne geldi bitti bile denmedi bitince, bitti.
