Bayram geldi, geçti. Her bayram Devlet büyüklerimiz gibi bayram mesajı yayınlar sizlerin bayramınızı kutlardım.
Onların mesajlarını duydunuz herhalde. Benim mesajımın eksikliğini çok fazlasıyla hissetmiş olmanız lazım.
Büyük bir ihtimalle bayram öncesi geçirdiğim sağlık sorununa yormuş, kafanızı pek fazla takmamış da olabilirsiniz.
Açıklayayım efendim.
Hepinizin iyi günler yaşamanızı diledim. Ama iyi günlerde olduğumuz inancımı oldukça fazla kaybetmiş olduğum için iyi gün dileklerimin sizi de benim gibi kızdırıp, hayatımızın daha ne kadar kötüleşebileceği gibi bir düşünceye yönelteceğini düşününce vazgeçtim.
Moraliniz yerinde olabilir.
SBS’yi kazanamadığı için Okulunu seçemeyenlerin nereye gideceklerini düşünün, artık seçenek listesinde olmayan düz liselerin yerine konan seçeneklerin ne olduğuna bir bakın. Olmadı, Mısır ve Suriye ile birlikte Ortadoğu ilişkilerimize.
Sporumuza bir bakın; doping hayatımıza nasıl girmiş bir bakın. Kırkpınar şampiyonu bile dopingli. Moskova’da adımızı bayrağımızı araya araya bir hal oluyorum. Atletizm Dünya Şampiyonası var da.
Deniz, göl, nehir ve barajlarımızda boğulan insanlarımıza yüreğimizin neresi kaldıysa ağlamamızı. Bayram yollarında bilmem kaç yüz kişi kaybetmemizi. Bir kaç yüz de yaralıya duyduğumuz acıyı. Denizlerimiz de sürat teknesiyle biçilenleri. Yaktığımız yüzlerce yıllık ormanlarımızı, konaklarımızı.
Dağıtamadığımızı düşündüğümüz adaletimizi.
Hepsi aklıma gelince bayram kutlamak filan içimden gelmedi. Gelse de dilim pek varmadı acıyan yerlerimiz varken bir şeyleri kutlamayı.
Acıların çok olduğu yerlerde bazen gülümsemek gelmez içimizden.
Sizinle aynı durumda olduğumu düşündüm.
İşte ondan.
