İnsan ne kadar değerli ne kadar değersiz bir varlıktır. Bir lezzettir bir yenmez yutulmaz bir zehir çirkin tükürülmesi bile temizlenmeyen bir iğrenç tat bir güzellik bir botokslanmış yamru yumru gelişi oluruna boyanmış bakılmaz bir çirkinlik.
İnsan iyi beslendiğinde sevgiyle duyguyla sanatla incelikle öyle dokunulmayacak bir dantel, beslenemediğinde duygusuz şefkatsiz el yordamı bile değil çamur çirkef mıcır batak ortamların havasızlığında pis kokulu bir meret ne ad konursa ondan işte.
hiç de öyle yanına yanaşılacak değilecek dokunulacak aynı ortamda solunacak beraber her hangi bir birliktelik aynı yol aynı yön aynı varılacak yer gidilecek bir şey değil. İnsanın bozuğu bozuk oyuncak gibi çocuğun hep içini burkan onu hınçlandıran kırmaya dökmeye teşvik eden başka bir yere götüren bir varlık oluyor.
Ne bozuk bir oyuncak ne midenizi sağlığınızı bozacak bir sebze ne ruh sağlığınızı elinizden alacak ortamınızın oksijenine el koyacak kirletecek soluksuzluk yaşatacak nefesinizi kirletecek varlıklara yanaşmayın.
