Gel bana hikayemi anlat. Senin hikayen gibi dinleyeyim yeni baştan. Bak unutmaya başladım her şeyi içinde sen de varsın. Her şeyi. Hatırlayamıyorum filmleri mesela içindekileri çoğu ismini karıştırıyorum. Kitapları. Yakışmıyor yakıştırmıyorlar öyle. Şarkıları beynimde melodileri yok çıkmıyor dudaklarımdan çıkmıyor çıkartamıyorum. Unuttuklarım öylece yerlerinde duruyor duruyorlar kilitli bir kasa şifresi bende ben şifreyi unuttum yeni şifre işte o yok. Ben de bende bir koşu bende buradayım diyerek bir koşu ortaya çıkıverseler. Yok.
Kim bilir neler gitti nerelerde kaldılar oysa vardılar şimdi yoklar. Yok olduklarını ortadan kaybolduklarını vardılar büyük bir ihtimal vardılar. Yoklar.
Bakmayınca hareket eden heykel bebekçikler gibi oradaydılar. Şimdi.
Kalabalıklar kalabalıklarım geceleri rüyama koynuma aklıma gelen uğrayan utanmazca dokunuşlarla hatırlamasan daha iyiler bile.
Bir türlü aklıma sığmaz anlamazdım uzayın evrenin genişlemesini girmezdi. Şimdi onca yok olan galaksiler büyük kocaman içine binlerce milyarlarca hayat sığan zamanında hayatımın küçücük bir bölümünde artık olmayan olmayacak olan izi bile ışığı bile bak orada oradaydı bile denemeyecek ulaşılamayan evrenden daha hızlı hızlı hızlı genişleyen boşalan yalnızlığa yalnız yalnızlığa.
Bak dedim ya her şeyi her şeyi unutmaya başladım başlamışım başladığımı onu bile başlamış mıydım başladım mı? Her nasılsa içindeyim nasıl mı?
Şarkılar kelimeleri burada müzikleri yok müzikleri beyinde bir mırıltı sözler kim söyledi nerede kiminle kim?
Diyorum ki kahveni al gel tanışalım yeniden belki belki bilmem kaçıncı kez sen benim hikayemi anlat bende senin hikayen gibi.
