Bazı günlerde beş yaşında bir çocuk sizi mat eder. Bir soru sorar, bir laf söyler ortada kalırsın. Savunamazsın her zaman söylediklerini. Lafın ortasında durursun.
Obama işte şimdi tam da öyle. Merkel, Hollande gibi yoğun mesaileri birlikte yaşamış, destek istemiş, destek vermiş olduğu bir dolu devlet başkanı, başbakan, diktatör, demokrat her kim olursa olsun hepsini dinlemiş, hiçbirisine güvenmemiş, hepsinin boşluklarını aramış, bulmuş.
Obama ve Merkel
Papa bile bu dinlemelerden nasiplenmiş.
Şimdi müttefikleri olan kişilerle telefonla görüştüğünde arada birilerinin olduğunu kendi de bildiğinden ikna ediciliği olabilir mi? Bence olamaz. Zaten diğer telefon görüşmelerinin dinlenip Obama ya yetiştirildiğini bilen meslektaşı da çok ısrarcı bir teklifle karşılaştığında bunun olamayacağını bildiğini de bir şekilde hatırlatır diye düşünüyorum.
Liderlerin basın karşısına geçip Sayın Obama’ya bunları aktardım diye bilgi vermesine gerek olmadığı, eşine bu konuyu telefonda anlatsa ABD Başkanının bundan bilgi sahibi olacağını bütün dünyanın bildiği bir durum artık.
Bu kriz durumu o kadar ciddi ki liderler nasıl davranacaklarını bilemediklerinden bir şey olmamış gibi bir davranış içindeler ve birileri ne yapacak diye etraflarını kolluyorlar. Belki sadece bu da değildir. “Neyi duydular acaba”nın da bu sessiz bekleyişlerde etkisi olabilir.
Yıllar sonra bir masa etrafında oturup arkadaşça sohbet sırasında bu konuşmaların en ufak bir iması ne kavga çıkartır diye düşünmekten de kendimi alamıyorum.
Telefonlar dinlendi. Dinleyenler utanmıyorsa.
