Gece yağmur vardı. Sabah yine yağmurlu. Yağmur.
Sabahın körü yoldayım. Islanmanın zevkine bile varamadan koşuşturan insanlara karışmış ben de koşuyorum.
Hoca neredesin. Yağmurdan kaçıp mı günaha gireceğiz. Yağmura basıp mı günaha gireceğiz.
Nasreddin Hoca
Yağmurun ortasında Hoca Nasreddin’i anmak nereden çıktı?
Sabahın köründe yağmurla çamurla uğraşmak böyle bir şey herhalde.
Bir dolmuşa sığınıyorum. Ulus, Cebeci, Çankaya…
Dolmuşun istikameti değil radyosundan, güçlü sesiyle bağıra bağıra çalan şarkı.
Hoca nasıl gelmez aklınıza.
Tabii ki yerindeyse.
Bu yağmura, çamura bu şarkıya, bu çığlık çığlığa.
Hocasız bir gün geçer mi?
Hocam hep siz anıyoruz, her an…
Nasılsınız?
Yatcaz… Kalkcaz…
Ona daha sıra gelmedi.
Başka zamana hocam, başka zamana.
Başka bir yağmurda.
