Sabahın tadı damağımda kaldı. Yağmur başlamıştı, gök gürlüyordu uyandım. Bir şarkı takılmıştı kafama geceden söylüyordum…
Telefonda sabahı anlatıyordu. Daha giyinmemişti, üstüne bir şeyler giymemişti. Çayını yudumluyordu yağmuru dinliyordu, seyrediyordu telefon çaldığında. Bir gülümseme saklamıştı dudağının büyükçe bir köşesine.
– Ne güzel bir gün değil mi?
Sorusu pek anlaşılmamış olmalıydı, düzeltmeyi deniyordu şimdi.
–Yağmuru demedim, yağmasa iyi olurdu ama ben bu günü ruh halim olarak söylemek istedim. Sustu biraz uzunca susmuşta olabilir.
-Çay içiyordum, gelsene, işin varsa tamam yoksa gel dedim. Sana da iyi günler… Kapandı telefon kapattı. Mırıltısına döndü. Güzel bir gündü. Gök büyükçe gürledi bu sefer, yakına üştü derler ya öyle çok yakına düşmüş olmalı korktu, boynunu kıstı. Güldü sonra yaptığı harekete.
