Sen iyi ki varsın. Bakma sağına soluna sana söylüyorum. Bir korku belası nasıl ve ne menem bir duyguysa o şey saklı gizli böyle sana dokunduğumu bana belli etmeden öylece kımıltısız duruyor olacaksın öyle duruyorsun duracaksın.
Sen şöylesin ben söylüyorum sen böylesin ben söylüyorum burada bu şurada şu var yok yanlış burasına katılıyorum buraya beni buraya seni çizmişsin yazmışsın anlatıyorsun demeden bakmadan bakış fırlatmadan göz kırpmadan gülümsemeden ağlamadan parmağınla göstermeden el şıklatmadan öylece durup durup durarak.
Sus sesin çıkmasın fark edilme nefesini bile hissettirme hissetmeyeyim hissetmesinler fark edilme bir bukalemun inceliğinde hassaslığında.
Gürültülerde kaybol seslerde.
Dantellerde zeytinde çocuk bezinde gece yarısı kıpraşmalarında eksik ol eksik kal fark edilmeden.
Kahveni nasıl içersin sorusuna nasıl olursa de cevabı ver ısrarında orta de. Senin olan bir şey ? Bir soru işareti olarak kal bir noktanın üstüne tünemiş iyice eğilmiş bükülmüş halde öylece. Tadı tuzu anlamsız genizde bir koku ekşi imajlı sırf öyle sansınlar. Ne istediğini de anlamadık dil benzemezliğinde heceler kelime olmasın korkusuyla seçilmiş dizilmiş o bile yetmez ağızda düğümlenmiş dolanmış.
Yakıştı mı?
Diyorum iyi ki sen varsın. Sana dokunuyorum parkta yanına oturup eline dokunduğum heykel bir de sen. O na ne anlatıyorsam o da.
Sen de.
